içimdeki sevgi

Konu: içimdeki sevgi Salı Kas. 25, 2008 12:33 am

BENİM İÇİMDEKİ YAŞAM

Gökyüzünde dünyayı yaşarken sonsuz özgürlüğümle birlikte, yaşamı arıyordum ne olduğunu bilmeden…

Bir su damlasıydım, güneşin ışıklarında renklerle oynayan, karanlıklarda yıldızlarla konuşan…

Mutluydum rüzgarla birlikte maviliğe savrulurken, mutluydum kuşlarla kanat çırparken, mutluydum gökkuşağı olup renkleri saçarken…

Takılmışken bir bulutun peşine, görürdüm yaşayanları yeryüzünde… Hepsi zamanla koşar gibi, hep bir şeylerin peşinde... Bazen bir kuşun kanadına karışır, uçardım onunla, rüzgara karşı çığlıklarla birlikte…

Yaşamayı sorardım kuşlara nedir diye? Özgürlük derlerdi bana… Göklerde özgüce kanat çırpabilmek, rüzgara baş kaldırmak. Ama yağmur yağdığında özgürlükleri elinden alınır, ağırlaşan kanatları daha fazla çırpınamazdı damlalar karşısında… Sığınırken bir kaya kovuğuna, özgürlüklerini teslim ederlerdi yağmura, sessizceLLL

Karıştım bir gün yağmur damlalarının arasına, gücü hissedebilmek için… Toprağa karışmak istedim, çoğalmak istedim, azgın bir nehir olup akmak istedim, deniz olmak istedim, yaşamı bulmak istedim, yaşam olmak istedim… Terk ettim gökyüzünü güneşe veda edemeden. Altımda gittikçe büyüyen yeryüzü beni kendine hızla çekerken daha da büyüdüm, çoğaldım, koşma başladım bir an önce toprağa kavuşabilmek için. Yaşamı hissedebilmek için… Yaşam olabilmek için…

Toprağa ilk dokunuş, ilk sarılış… Sıcaktı toprak, gökyüzünün olamadığı kadar… Beni sarmaladı şefkatle, beni içine aldı sevgiyle… sevdim onu… Seviyorum dedim yaşamayı seninle birlikte… Toprağın derinliklerinde karanlık sıcaklarda güveni hissettim… Yaşamı hissedebilmek için, yaşam olabilmek için…

Güneşi özledim… Yıldızlara merhaba demek istedim… Terk ettim toprağı. Sıcaklığını, şefkatini. Bir sabah çiçekler açarken gökyüzünü gördüm yeniden… Öylesine mavi, öylesine sınırsız, öylesine özgür.

Aktım, gittikçe büyüyerek. Beni sarmalayan toprağa dokunarak aktım. Nereye gittiğimi bilmeden. Sadece yaşamı öğrenebilmek için aktım. Benimle çiçekler açtı ağaçlarda, topraktan otlar fışkırdı delicesine… Ben onlara yaşamı sunarken, cevap vermediler bana yaşam nedir diye sorduğumda. Büyümek istedim, daha hızlı akmak, denize kavuşmak istedim. Artık gökyüzünün görünmediği ıssız ormanların arasından, yıllardır kımıldamaktan korkan taşları peşimde sürükleyerek başkaldırırcasına. Başakların dans ettiği ovalara geldiğimde duruldum. Onları seyredebilmek için yavaşladım. Sordum uçuşan kelebeklere yaşamı, rüzgarla dans mı diye? Cevap vermediler bana. Denizi aradım uzaklarda, görebilmek için köpürdüm, taştım ona bir an önce dokunabilmek için…

Sonra bir sabah, daha güneş ışıklarını serpmeye başlamamışken dünyaya, uzaklarda maviliği gördüm. Gördüm orada canlılığı, hasreti. Kavuşmak istedim bir an önce, sarılmak istedim. Koynuna girmek istedim bir sevgili gibi. Sevişmek istedim onunla. Yaşamı istedim ondan. Dokunduğumda denize, balıklar kaçtı benden, suyum karıştı denize. Bir oldum onunla.

Ufacık bir damlaydım, bulut oldum, toprak oldum, deniz olum, okyanus oldum. Kapladım dünyayı canlılığımla. Dalgalarla oynarken derinliklere karıştım.

Derinliğin sessizliğinde güzellikler buldum. Yaşam gizlenmiş güzellikler midir diye sordum denize? Cevap alamadım. İnsan olmak istedim. Yaşamın ne olduğunu öğrenirim diye.

Aynı toprak gibi sıcak ve karanlık bu yer bana güven verdi, huzur verdi. Zaman geçtikce yerime sığamaz hale geldim. Güneşe sarılmak istedim. Yıldızları görmek, denizle konuşmak istedim. Yaşamı insanlara sormak istedim. Işıkla tekrar kavuştuğumda özgürlüğümü hissettim yeniden. Küçük bir su damlasıyken gezdiğim gökyüzünü yeniden görebilmek mutluluk verdi.

Büyüdüm zamanla. Diğer insanlarla birlikte..

Sordum insanlara yaşam nedir diye?

Cevap vermediler…

Bir gün aşık oldum birisine, neden diye sormadan kendime…

Bir kuş gibi özgürce, bir nehir gibi delicesine akarak, bir deniz gibi sınırsız sevdim birisini…

O zaman anladım ki;

YAŞAM

SEVGİDİR))(( AŞKTIR…