idam teknıklerı

İspanyol eşeği: Mahkum, eşek biçiminde yapılmış
bir kütük düzeneğe oturtulur, ayaklarına giderek artan ağırlıklar
bağlanırdı. Sonunda mahkum ikiye bölünerek ölürdü.

Toptan
atılma: Bazen mahkum, bir topun ağzına bağlanır ve top ateşlendiğinde
mermi kişinin bedeninin içinden geçerdi. Bazen de mahkum büyük bir
topun içine mermi niyetine yerleştirilir, sıkıştırılmış barut
ateşlendiğinde paramparça olurdu.

Tekerlek: Tekerlekler çok
değişik biçimlerde kullanıldı. Örneğin, kişi özel yapılmış dev bir
tekerliğin dış kenarına bağlanıyor ve sivri kazıkların ya da bir
tepenin üzerinden aşağı yuvarlanıyordu.

Demir kadın: Kadın
biçiminde, bir insanın ancak sığacağı büyüklükte yapılan tabutların içi
sivri demirlerle donatılıyor. Mahkum bu tabutun içine konularak kapağı
kapatılıyor.

Sarkaç: Kişi bir masaya sırtüstü yatırılıp
bağlanıyor. Çok büyük, ağır ve keskin bir baltanın bağlandığı sarkaç
mahkumun üzerinde sallanmaya başlıyor. Sarkacın ipi yavaş yavaş
bırakılarak, her salınımda mahkumun bedeninin doğranması sağlanıyor.

Demir
kap: İçine fareler doldurulan büyükçe demir bir kap, açık ağzı karın
bölgesine gelecek şekilde mahkumun vücuduna yerleştiriliyor. Ardından
bu kap ısıtılıyor. Fareler can havliyle mahkumun karnını kemirip
kaçacak yer arıyor. Böylece mahkum iç organları fareler tarafından
kemirilerek ölüyor.

Germe: Tarih boyunca mahkumların el ve
ayakları bağlanarak gerdirmek yöntemiyle ölmesini sağlayan değişik
mekanik yöntemler geliştirildi.

Böceklerle öldürme: Kişinin
zemine sabitlenmesi, üzerine bal gibi tatlıların sürülmesi ve böcekler
tarafından yenilmeye bırakılması gibi pek çok türü var.

Atlarla parçalama: Mahkum kol ve bacaklarından, 4 ayrı yöne koşturulacak olan atlara bağlanırdı. Ardından atlar koşturulurdu.

Kafa
kesme: Bu infaz yöntemi 16 ve 17'nci yüzyılda Avrupa'da ölüm cezasının
en insancıl yolu olarak kullanılmıştır. 1789 Fransız devriminde ise
kafa kesmek için Giyotin adlı özel alet geliştirildi. Giyotin,
Fransa'da uzun yıllar kullanıldı.

Öldüresiye dövme: Bu yöntemin son örneği, sahipleri tarafından ölünceye kadar dövülen Amerikalı kölelerdir.

Kaynatma: Ortaçağ'da popüler olan yöntem. İnsanlar bağlanarak, ağır ağır ısıtılan dev kazanlarda haşlandı.

Gömme:
Çağlar boyunca tüm dünyada yaygın olarak kullanıldı. Örneğin,
Hindistan'da kadınlar boyunlarına kadar kuma gömüldü ve kafası güneşte
pişmek üzere terk edildi. Arap ülkelerinde de yaygın biçimde
kullanıldı.

Yakma: Avrupa'da inançsızlar, cadılar ve iffetsiz
kadınlara engizisyon döneminde sıklıkla uygulanırdı. Mahkum bir kazığa
bağlanır ve çevresinde ateş yakılırdı.

Vahşi hayvanlara atılma: İlk Hristiyanlar aslanlara atılıyordu.

Deri
yüzme: Keskin bir bıçakla canlı canlı suçlunun tüm derisi yüzülüyordu.
Deri solunumu duran mahkumu acılı ve uzun bir ölüm bekliyordu.

Parçalanma:
Mahkum henüz canlıyken balta, satır ya da testerelerle parçalara
ayrılıyordu. Arap ülkelerinde 20'nci yüzyılda bile biçimde uygulandı.
En son Suudi Arabistan yetkilileri, 1987 yılında Kabe'yi basan bir
grubu bu şekilde öldürdü.

Kazığa oturma: Bilek kalınlığında
bir kazık, mahkumun kuyruk sokumundan başlayarak ensesine kadar
sokulurdu. Kazığın omurilik ve iç organlara zarar vermemesine özen
gösterilirdi. Ardından kazık mahkumla birlikte dikilir ve mahkumun
ölmesi günler sürerdi.

Demir sandalye/Demir yatak: Bu demir
eşyalar iyice beslenmiş bir ateşle çevreleniyor ve bunların üzerindeki
kişiler ölünceye kadar kızartılıyordu.

Boğma: Çok değişik
biçimlerde kullanılmıştır. En yaygın olanı denizdir. Belki de en iyi
bilinen varyasyonu cadı testidir. Su eğer kadını reddederse kadın
yüzer. Bu da kadının suçlu olduğunu gösterir ve infaz edilirdi. Eğer su
kadını kabul ederse kadın boğulur ve bu da kadının suçsuz olduğunu
gösterir.

Zehir: İlginçtir ki zehir, infazın yaygın bir biçimi
olmamıştır. Zehirin en çok tanınan kurbanı, baldıran zehirini içmeye
zorlanan Sokrates'tir.

Ezme: Mahkum zemine yatırılır ve
üzerine aşama aşama ağır taşlar yerleştirilirdi. Mahkumun nefessiz
kalarak öldüğü bu yöntemde, cellat, ölüm zamanını istediği gibi
uzatabilirdi.

Testereyle kesme: Suçlu testere ile ikiye bölünür.

Yüksekten atma: Mahkum yüksek bir uçurum ya da kale burcundan aşağı atılır.

Çuvala koyma: Suçlu yılan, akrep, kedi, köpek gibi hayvanlarla büyük bir çuvalın içine konurdu.

Aç bırakma: Kişi bir hücre ya da kafese konur ve yiyecek verilmez.

İki
ağaçla ikiye ayırma: İki ağaç, birbirlerine doğru çekilir, mahkum bir
kol ve bacağı bir ağaca, diğer kol ve bacağı da diğer ağaca bağlanırdı.
Ağaçlar bırakılınca mahkum gerdirilmiş olur ve acı içinde ölürdü.

Garotte:
Askı ve idamın karışımı bir yöntem. Bir ucu duvara tutturalan ipin
diğer ucuda mahkumun boynuna dolanır. Mahkum itilerek, çekilerek ya da
ayakları kaldırılarak boğulur.

Sürükleme: Kişi bir ata bağlanır ve ölene kadar sürüklenir.

Su veya civa ölümü: Mahkum ölünceye kadar su veya civa içmeye zorlanır.

Okla vurma: Vikingler tarafından uygulanmıştır. Acıyı uzatmak için ölümcül olmayan bölgeleri hedef almışlardır.

Taşlama:
Kişi, ölene kadar taşlanır. Taşlamada, kişinin üyesi olduğu topluluk da
bu taşlamaya yardımcı olurdu. Arap ülkelerinde yakın zamana kadar
kullanıldı.

Yarma: Suçlu kendindeyken gövdesi açılır ve iç organlar tek tek çıkartılıp, kendisine gösterilirdi..

Paylaşım için teşekkürler.acı çekmeden ölmek en iyisi.